Caraval. Chłopak, który smakował jak północ - Stephanie Garber

"Teraz wydawało jej się, że przy nim nie czułaby się jak kochanka mroku, tylko 

gwiaździstego nieba. Konstelacje nigdy nie zmieniały swojego położenia i 

wiernie służyły za drogowskaz we wszechogarniającej ciemności."

Książka o pięknej okładce, intrygującym opisem oraz zapowiedź filmu na jej podstawie... Co mogło pójść źle?

Powiem Wam, że od tego tytułu oczekiwałam wiele. Zakup tej książki  jest moim w zasadzie błędem, straconymi pieniędzmi. Popełnionym z powodu wielu pozytywnych opinii zaraz po jej premierze. Niestety tak już często bywa, że są blogerzy, którzy czują się zobowiązani pisać niesamowicie dobrze o książkach, które dostają od wydawnictw. Także skusiłam się i dałam się nabrać. Całość może nie jest dramatyczna, ale po prostu niesamowicie mnie irytowała. Postaram się tutaj jakoś podsumować moje dziwne odczucia względem "Caravalu".

Zacznę od kwestii w sumie pozytywnych. Niezaprzeczalnie jest to w tym przypadku okładka, która przykuła moją uwagę. Ciekawie dobrane barwy, światło oraz tło. W rzeczywistości wygląda naprawdę pozytywnie i zachęca do lektury. W środku wydana również bardzo dobrze. Jest mapka, dość spora czcionka i fajnie oddzielone rozdziały.

Na pochwałę zasługuje również świat stworzony przez Stephanie Garber. Jest to pomysł na stworzenie fantastycznej gry w świecie rzeczywistym. Natomiast sama gra jest światem magicznym, gdzie czas płynie inaczej, dzieją się niewytłumaczalne rzeczy oraz bohaterowie nie wiedzą, co jest rzeczywiście prawdą, a co elementem rozgrywki. Cała oryginalność tego pomysłu to rozważania bohaterów na ten temat, momenty zastanawiania się, próby zrozumienia oraz chęć zwyciężenia, sytuacje, w których bohaterowie często sami zatracają się w grze. 

Niestety jak dla mnie minusem jest sposób napisania książki. Autorka niejako wprowadza nas w rzeczywistość gry. Jako czytelnicy tak naprawdę do końca nie wiemy, co jest prawdą, a co wyobrażeniami bohaterów. Było to dla mnie dość frustrujące. Starałam się czytać bardzo powoli, ale nawet jako uważny czytelnik nie mogłam odnaleźć żadnych wskazówek. To trochę tak jakbyście czytali o cudzym śnie i zastanawiali się, jakie postacie są realne, a co jest tylko wymysłem. Miejsca opisywane są dość abstrakcyjnie, przez co czułam się jak w bajce. No ale... bohaterowie żyją normalnie w realnym świecie, na miejsce dotarły statkiem, świat "na zewnątrz" jest całkiem normalny. I nagle trafiamy... nie wiadomo gdzie. Autorce udało się w dobry sposób wpleść kilka wątków, które nie są aż tak często poruszane w książkach (np. przemoc rodzica wobec dzieci), jednak nie skupia się to na tym i nie to generuje dalszą fabułę. Jest to początkowo powód, przez który główna bohaterka podejmuje pewną decyzję, ale niestety nie ma żadnego morału lub zakończenia tego wątku.

Jeżeli chodzi o bohaterów to najbardziej pozytywny jest Julian. Pojawia się na początku książki, zmienia w jej trakcie i jest postacią bardzo tajemniczą. Do samego końca to właśnie ta postać trzyma w napięciu, gdzie czytelnik zastanawia się, kim tak naprawdę okaże się być Julian? Poza tym fabuła skupia się wokół dwóch sióstr Scarlett i Telli. Tella w wyniku niefortunnych zdarzeń zostaje porwana jako element gry, a jej siostra musi w tej grze zwyciężyć, aby ją uratować. To z perspektywy Scarlett poznajemy większość wydarzeń. To zwykła dziewczyna, trochę zagubiona, nie wiedząca czego chce od życia i jak powinna się zachować. Nieustannie boi się działać i pyta innych o radę.

Mam jeszcze małe zastrzeżenie, co do podtytułu chłopak, który smakował jak północ. Nie ma go w wersji zagranicznej i sądzę, że w polskiej również go nie powinno być. Wydaje mi się, że wydawnictwo chciało uzyskać tajemniczy, romantyczny nastrój, ale jak dla mnie nijak ma się to w stosunku do fabuły. Nie wiemy tak naprawdę który to chłopak. Poza tym... smak jak północ? Nie wiem jak Wy, ale ja nie znam takiego smaku i nie wiem do czego go porównać ;) Macie tutaj debiut, który przedpremierowo zdobywa setki pochwał; który oczarował producentów filmowej wersji "Niezgodnej" na tyle, że właśnie przygotowują jego ekranizację i który pojawi się w blisko 20. krajach świata. Debiut, który - ponoć! - zniewala, zachwyca i intryguje. Jak dla mnie to niestety słaba książka.

"To, co słyszałaś o Caravalu, nie wytrzyma porównania z rzeczywistością. 

To coś więcej niż tylko gra czy przedstawienie teatralne. 

Na tym świecie nie znajdziesz niczego równie magicznego."