Poprawiny- Halina Grochowska

"Bogusia pierwsza na całym wydziale miała płaszcz z ortalionu, koronkową sukienkę i 

moherowy sweterek. Płaszcze z ortalionu miała nawet dwa: najpierw taki jak wszystkie, 

bo koloru butelkowej zieleni, a potem inny, pewnie z Peweksu, bo granatowy. (...) Na 

pierwszy rzut oka robiła wrażenie takie, która się z byle kim nie zadaje."

Czas na kolejne moje spotkanie z polską autorką, o dziwo, nie jest to teraz debiut. Poprzednich dwóch książek "Poklask" i "Pokłon" nie miałam okazji czytać, także nie mam też żadnego porównania. Co skłoniło mnie do tej książki? Oczywiście, że klimat PRL-u! Uwielbiam stare historie oraz opowieści nawiązujące do tamtych czasów. Luksusowe Peweksy, żywność na kartki, długaśne kolejki i klasyczne samochody. Wszystko to ma jakąś taką intrygującą nutkę, która mnie przyciąga. Zaintrygował mnie także ten tytuł, bo zwykle większą uwagę zwraca się na wesele, a nie poprawiny! Jaka okazała się być ta książka?

Główna bohaterka ma na imię Zuzanna i no cóż tu dużo mówić... jest życiową ofermą. To dziewczyna "z miasta", która żyła pod kloszem rodziców. Jak możecie zobaczyć w dolnym cytacie nie potrafi nawet przygotować samodzielnie kisielu. Pewne sytuacje z jej życia są tak absurdalne, że aż śmieszne. Na pracowniczym wyjeździe szkoleniowym ZMS poznaje pewnego chłopaka: Józka. Tutaj z kolei widzimy totalne przeciwieństwo, czyli "chłopa ze wsi", który można powiedzieć, że aż garnie się do pracy. Okazuje się, że dużo ze sobą rozmawiają i spędzają ze sobą trochę czasu, ale i tak finalnie, po wyjeździe każde z nich wraca do domu i kontakt się urywa. Ich ponowne spotkanie ma jednak miejsce niewiele później, bo zaledwie po kilku miesiącach. Spotykają się oni w pobliskim zakładzie PGR. Zuzanna trafia tam do pracy polegającej na zbieraniu owoców i warzyw. Szokiem okazuje się być jednak Józek, który w tym ośrodku jest... dyrektorem!

Po tym ponownym spotkaniu między nimi pojawia się jakieś uczucie. Nic jednak nie jest proste i sielankowe, jak moglibyśmy się spodziewać. Okazuje się, że jest między nimi mnóstwo różnic, jak chociażby podejście do pracy, poglądy ich rodziców oraz otoczenie. ONA to rozkapryszona dziewczyna, która chce mieć "teściów ze wsi", bo w sumie to fajnie mieć np. szynkę bez stania w kolejce. Nie ma zielonego pojęcia o gospodarce, jedynie kusi ją wizja własnego domu i wyrwania się z ciasnego miasta. ON to typ, który mimo swojego pochodzenia zdobył wykształcenie wyższe i ciężko pracuje. Mogłabym powiedzieć, że ślepo zakochuje się w urodzie dziewczyny, co niekoniecznie popiera jego mama. Celina stara się nakłonić go do zmiany dziewczyny, a kiedy jej się to nie udaje to próbuje zniechęcić samą dziewczynę poprzez ukazanie tego, jak ciężkie jest życie na wsi. Tak naprawdę do samego końca nie wiemy, czy jej się to uda.

Styl pisarski autorki jest dość ciężki. Spodziewałam się lekkiego, humorystycznego klimatu jak w książce "Pamiętnik ze starej szafy", a dostałam coś nieco innego. Słownictwo i gwara, jakimi się posługuje czasami utrudniają zrozumienie, chociaż i tak muszę przyznać, że w ekstremalnych przypadkach są załączone przypisy dla osób, które są zielone w temacie. Dużym plusem są krótkie rozdziały, które sprawiają, że czyta się to stosunkowo szybko. Jednak mimo wszystko musiałam sobie robić przerwy w lekturze, bo akcja nie ma jakiegoś zawrotnego tempa i nie wciąga czytelnika "bez reszty". Jestem zszokowana jakością wydania egzemplarza recenzenckiego. Książka ma ładny grzbiet i posiada skrzydełka, co niekoniecznie zawsze w wydawnictwie NoveRes pojawia się nawet w wydaniach finalnych. Komu polecam tą książkę? Wydaje mi się, że jest to jednak propozycja dla nieco starszych czytelników, którzy chcieliby sobie powspominać tamte czasy i podejście do pewnych spraw, jak np. zaślubin, wykształcenia, czy pieniędzy. Ja jako młody czytelnik czułam się tu trochę zbyt poważnie, choć nie mogę powiedzieć, że się nudziłam. Książka jest dobra, ale niestety... nie jakaś wybitnie genialna. 

"- Jakie to błędy popełnili twoi rodzice?

- Takie, które okazały się dla mnie krzywdzące.

- Co się takiego stało?

- Przecież już opowiedziałam. Zabrałam się pierwszy raz w życiu za przygotowywanie 

kisielu i mi nie wyszło. Miał kluski."

Za egzemplarz dziękuję: